Cornelis Haga was grondlegger van de diplomatieke, culturele en handelsbetrekkingen tussen Nederland en Turkije. In 1612 werd deze in Schiedam geboren regentenzoon de eerste ambassadeur in Istanbul, het hart van het Ottomaanse Rijk. Hij stichtte er consulaten en bewerkstelligde de vrijlating van christenslaven. Ook betekende het bondgenootschap met Turkije een belangrijk wapen tegen Spanje.

Haga, beroepsdiplomaat van het eerste uur, was een internationale beroemdheid. Als gezant in Zweden zorgde hij ervoor dat een conflict met de Nederlanden tot een oplossing werd gebracht. Daarnaast verkeerde de jurist Haga als president van de Hoge Raad in de omgeving van stadhouder Frederik Hendrik.

Dankzij wegbereiders als Cornelis Haga kon Nederland in de zeventiende eeuw uitgroeien tot een van de machtigste handelsnaties ter wereld. Deze biografie geldt als aanvulling op de geschiedschrijving van de Gouden Eeuw.